“ခြဲျခားမႈကင္းေသာ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္ဆီသို႔” ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား

ၾသဂုတ္ ၁၅ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
သတင္း/ဓါတ္ပံု- ခ်ိဳ

“ခြဲျခားမႈကင္းေသာ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္ဆီသို႔” ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ကို ၾသဂုတ္လ (၁၂)ရက္ေန႔တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ရတနာပံုေစ်း တတိယထပ္ရွိ စက္မႈကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း ခန္းမ၌ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူငယ္ေန႔ တြင္ ဆရာဦးဘုန္း (ဓာတု)၊ ဆရာေနဘုန္းလတ္၊ ဆရာမ မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း)တို႔က ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

ေဆြးေႏြးၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို M-Media စာဖတ္ပရိတ္သက္အတြက္ တင္ဆင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

     ေဆြးေႏြးၾကရာ ဆရာဦးဘုန္း (ဓာတု)မွ အင္အားႀကီးမားသူက အင္အားနည္းသူကို ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳေသာ ခြဲျခားမႈကင္းစင္မွသာ ႏိုင္ငံသာယာႏိုင္ေၾကာင္း၊ အေကာင္ႀကီးမွ အေကာင္ေသးအား စားျခင္းမွာ တိရိစၦာန္၀ါဒသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအား ခြဲျခားမႈမ်ားႏွင့္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွဥ္း၀ါဒ မထားရွိၾကရန္ ယခုပြဲ၌ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု) >>> ခြဲျခားမႈကင္းတဲ့ အနာဂတ္ဆီကို ေရာက္ဖို႔ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေပးဖို႔အတြက္ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေက်ာင္းတြင္းနဲ႔ ျပင္ပမွာ ဘာေတြေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ၊ ဆရာေနဘုန္းလတ္နဲ႔ မသီတာ ေျဖေပးပါဦး။

ဆရာေနဘုန္းလတ္  >>> ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ခြဲျခားမႈက အရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ တည့္တည့္ပဲေျပာရမယ္ဆိုရင္ အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာေနခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီအာဏာရွင္ေတြကပဲ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ အဲ့လိုဖ်က္ဆီးခဲ့တာေတြကို ခုမွ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ျပန္ျပင္ဆင္ေနရတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး တစ္ရပ္ ဆင္ႏႊဲဖို႔ လိုပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး မဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးပါ။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ အမုန္းတရားေတြ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က စျပင္ရပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဆီေလာင္းထားၿပီးသားပါ။ ေနရာမေရြး မီးစေလးတစ္ခ်က္က်လိုက္တာနဲ႔ မီးထေတာက္မယ့္ သေဘာမ်ဳိးျဖစ္ေနတာ။ အေစာႀကီးထဲက ဖန္တီးထားလို႔ အခုလိုအခ်ိန္မွာ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အမုန္းတရားေတြ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေတာ္လွန္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

ဆရာမွမသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)  >>> ကၽြန္မေျပာခ်င္တာေတာ့ အစိုးရခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘဲ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ မိဘေတြနဲ႔ပါ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ အသိပညာကို ကိုယ္သိထားတာထက္ ပိုၿပီး သိခြင့္ရေအာာင္လုပ္ဖို႔ လိုပါမယ္။ ရပိုင္ခြင့္အရလဲ ပါပါတယ္။ ေတာင္းယူပါ၊ တိုက္ယူပါ၊ ရလာတဲ့အခြင့္အေရးအေပၚမွာ ကိုယ္တိုင္က တာ၀န္ယူျခင္းအားျဖင့္ ေတာင္းယူပါ။ အကန္႔က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို မေတြးဘဲ ေသခ်ာနက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ အစိုးရကိုခ်ည္း တာ၀န္ပံုခ်ထားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္မတို႔ကိုယ္တိုင္ ပါႏိုင္တယ္ ဆိုတာလည္း ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အိမ္ေတြ၊  ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဘာသာေရးေက်ာင္းေတြကေန စလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အားလံုး လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ယံုေစခ်င္ပါတယ္။ အစိုးရကို အားကိုးႏိုင္သေလာက္ေတာ့ အားကိုးရမယ္၊ အားကိုးလို႔ မရရင္လဲ ကိုယ့္ရဲ႕ အေျခခံရပိုင္ခြင့္အတြက္ေတာ့ တိုက္ရမယ္။

ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု) >>> ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ခြဲျခားမႈကင္းတဲ့ အနာဂတ္တစ္ခု ဖန္တီးျခင္းက အဓိကအရင္းအျမစ္ မူ၀ါဒတစ္ခုလို႔ပဲထင္ပါတယ္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေတြက  ႏိုင္ငံထဲမွာ လူမ်ဳိးတူသည္ျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္ဘာသာပဲ ကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္၊ ဘယ္လူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံကလာၿပီး အေျခခ်ခ် ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္သမတ္တည္း မိမိႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခ်စ္တတ္တဲ့ေခါင္းေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ အဲ့လိုေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး ၂၀၁၅ မွာ ေရြးဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ခြဲျခားမႈကင္းတဲ့ အနာဂတ္ဆီကိုသြားၾကမယ္ဆိုရင္ ခြဲျခားမႈေတြကို တစ္သမတ္တည္း၊ တစ္ေျဖာင့္တည္း စဥ္းစားတက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရွိဖို႔ လိုအပ္ပါသလား။ ေျဖေပးပါဦး။

ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္တာက အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာခ်စ္ဖို႔၊ ထိန္းသိမ္းဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခံယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစၥလာမ္မုန္းတီးတာ ကေတာ့ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကာကြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး (ဆရာေနဘုန္းလတ္ )

ဆရာေနဘုန္းလတ္  >>>  လိုအပ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ ကိုမင္းကိုႏိုင္ေျပာခဲ့သလို ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာကို ခြဲၿပီး စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ကိုပဲ အားမကိုးဘဲ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မႈကို ပ်ဳိးေထာင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ခုခ်ိန္ထိကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ကိုပဲ အားကိုးေနရတုန္းပါပဲ။ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္သလို တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ငါ့ကို ကယ္မွာပဲဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးေတြရွိေနတက္ၾကပါတယ္။ အနာဂတ္မွာေတာ့ အဲ့လို မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္က ေရွ႕ကေန ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳဖို႔ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လူငယ္အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားေစခ်င္တာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတဲ့ စိတ္ပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခု လူငယ္ေတြကို ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံက အရမ္း႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္က ကိစၥေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ႐ုတ္တရက္ဆိုရင္ မသိႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ျမင္ေနရတာေတြကို ၾကည့္တက္ျမင္တက္ၾကပါတယ္။ မျမင္ရတဲ့အရာေတြကို သိဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြက တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီဆို သမိုင္းကိုၾကည့္ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့သမိုင္းဆိုတာ မင္းတုန္းမင္းတို႔ သီေပါမင္း တို႔ေခတ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လတ္တေလာ ကာလနဲ႔ မေ၀းေသးတဲ့ တစ္ခ်ိန္က သမိုင္းကိုပါ။ အခုလက္ရွိ ျဖစ္ေနတာေတြဆို ဘာသာေရးခ်ည္း သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဒီလူေတြ ဒါကိုလိုခ်င္လို႔၊ ဒီယံုျမင္လို႔ ဒီခ်ံဳထြင္တာကို သိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ သူတို႔ခ်ျပတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးက အရမ္းလွေတာ့ လူေတြက ပါပါသြားတက္တယ္။ အဲ့လိုလွပတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေနာက္ကြယ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ တစ္ျခားႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲေတြရွိေနတယ္။ အဲ့ဒါေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္တာက အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာခ်စ္ဖို႔၊ ထိန္းသိမ္းဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခံယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစၥလာမ္မုန္းတီးတာ ကေတာ့ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကာကြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒါက မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းလည္း မဟုတ္ဘူး။  မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရြးတက္ရမယ္။ ဗုဒၶဘာသာျပန္႔ပြားၿပီး အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာကို တကယ္ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားေဟာတဲ့ ဓမၼေတြကို ဘာသာေပါင္းစံုၾကားထဲမွာ ကမၻာပတ္ၿပီး ေဟာၾကစမ္းပါ။ ဒါမွ တကယ္ျပန္႔ပြားၿပီး သာသနာအဓြန္႔ရွည္မွာေလ။ လက္မေထာင္လို႔႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားကိုေတာ့ လက္သီးနဲ႔ မထိုးပါနဲ႔။ေခါင္းစဥ္လွတာေလး တစ္ခုကိုင္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းမွားႀကီးကို လူငယ္ေတြဆီ တမင္ဘာလို႔ခ်ျပေနရတာလဲ။ လမ္းေၾကာင္းမွားဘက္ကို ဦးတည္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ပ်က္မွာပါပဲ။ လူငယ္ေတြကို အဲ့လိုကစားကြက္ေတြကို ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ စိုးရိမ္ပါတယ္။ အခုဆို တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ အရမ္းမ်ားလာၿပီး တစ္ဘက္ကလည္း recover ေပးထားတာေတြရွိေနတယ္။ ေရွ႕ဆက္သြားမယ့္ အနာဂတ္မွာ ခြဲျခားမႈကင္းတဲ့ အနာဂတ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေလ့လာဖို႔ လိုပါတယ္။ ကိုယ္ျမင္ေနရတာေလးကိုပဲ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ေနာက္ကြယ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ဖို႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။

ဆရာမ မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း) >>> ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈႀကီးက အင္မတန္ခမ္းနားေတာက္ပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ အကုန္လံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းေနရပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ေထာက္လွမ္းေရးေလာက္ပဲ ေၾကာက္ရတာပါ။ အခုေတာ့ အိမ္ေခါင္းရင္း၊ အိမ္ေျခရင္း အားလံုးေၾကာက္ေနရတဲ့ သေဘာေရာက္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အက်ဥ္းခ်ေနမိလို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ခြဲျခားေနမိလို႔ပါပဲ။ ငါကေတာ့ဘယ္သူ ငါကေတာ့ သူနဲ႔မတူဘူးဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေတြးေနမိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အားလံုးကို ေၾကာက္ေနမိၾကတာပါ။
အင္မတန္၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕အနာဂတ္မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာ အိပ္ႏိုးၾကဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အက်ဥ္းမခ်မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔နည္းလမ္းဟာ အားလံုးကို ကိုယ္္နဲ႕တစ္ေျပးညီ စဥ္းစားဖို႔ပါပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မ်ားမ်ားသိေအာင္လုပ္ပါ၊ သမိုင္းေၾကာင္းေတြသိေအာင္လုပ္ပါ။ ကန္႔လန္ကာေနာက္ကြယ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို သိေအာင္လုပ္ပါ။ မ်ားမ်ားသိလာတာနဲ႔အမွ် မ်ားမ်ားအေျမာ္အျမင္ရွိလာပါမယ္။ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္ဖို႔လဲလိုပါတယ္၊ အမ်ဳိးကိုခ်စ္ဖို႔လဲလိုပါတယ္။ 
အမုန္းစကားေတြကိုေတာ့ ကာကြယ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဟားဗတ္က သုေတသီတစ္ေယာက္က အမုန္းစကားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ အစြမ္းအထက္ဆံုး လက္နက္ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီလက္နက္က ဘာလဲဆိုရင္ အဲ့ဒီအမုန္းတရားေတြကုိ နားေထာင္ခြင့္ ရသူမ်ားက ဘာမွျပန္လည္ မတုန္႔ျပန္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္ လို႔ေျပာပါတယ္။ ေျပာခ်င္တဲ့သူေတြက ေျပခ်င္တာေျပာပါေစ။ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္း နားေယာင္ၿပီး ကိုယ္လိုက္မလုပ္ဘူးဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီစကားေတြက က်ံဳလွီေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕အနာဂတ္အတြက္ေရာ၊ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ေရာ အေရးႀကီးဆံုး ပုဂိၢဳလ္ထဲမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ အစြမ္းအစရွိေနတယ္ဆိုတာလည္း ယံုေစခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးရဲ႕အေရးပါမႈ၊ မတူသူမ်ားရဲ႕ အေရးပါမႈကို သိႏိုင္တာနဲ႔အမွ် အင္မတန္အရသာရွိတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမၻာႀကီးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု) >>> မတူကြျပားမႈေတြ၊ ခြဲျခားေနတက္တဲ့စိတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနာဂတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတ္ျဖတ္ေနျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ခြဲျခားမႈကင္းတဲ့ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးပါလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ပ်က္ဆီးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်စ္ခင္မႈေတြ၊ ႀကီးထြားလာတဲ့ သံသယေတြ၊ ႀကီးထြားလာတဲ့ မုန္းတီးမႈေတြ၊ ဘာသာတစ္ခုက ဘာသာတစ္ခုအေပၚမွာ၊ အင္အားႀကီးသူက အင္အားနည္းသူအေပၚမွာ ခြဲျခားဆက္ဆံၾကသလို ျဖစ္ေနၾကျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကယ္ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ခြဲျခားမႈကင္းေသာ ကြဲျပာမႈေတြကို တန္ဖိုးထားတက္ေသာ လူ႔အဖြြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို လူႀကီးမ်ား တည္ေဆာက္ၾကပါ၊ လူငယ္မ်ား ဖန္တီးၾကပါ။ ၂၀၁၅ မွာလည္း ကြဲျပားမႈေတြကို တန္ဖိုးထားတက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ျခင္းျဖင့္ လွပေသာ အနာဂတ္ကို တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ရင္း ဒီအခမ္းအနားကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။